Καθαρά Δευτέρα και Χαλβάςμε Γάλα Καρύδας

Τριήμερα άκουσα, τριήμερα διάβασα, τριήμερα καρναβαλιού παντού εκτός από δω...ααααχχχχ...εδώ είχαμε τριήμερα δουλειάς!
Δεν ζήλεψα τα τραπέζια της Κυριακής και της Κ.Δευτέρας. Πόσα τραπέζια πια να χωρέσουνε στα ρούχα μας;
Τα τελευταία χρόνια ειδικά,όσες φορές πήγα στην Κύπρο δεν μου άρεσε καθόλου η Κ. Δευτέρα. Ούτε στην εξοχή πήγαμε, ούτε χαρταετό φτιάξαμε. Κανένα παιδάκι στην συνηθισμένη παρέα της Ημέρας. Η περίοδος όπου οι γονείς και τα παιδιά μεγάλωσαν, αρκετά χρόνια πριν την σύνταξη οι μεγάλοι, ακόμη μακρυά από τον γάμο οι μικροί. Μεγάλωσε μαζί μας και η Λευκωσία. Εκεί που απλώναμε τα ριχτάρια (σεντόνια;τραπεζομάντηλα;) για το πικνικ, είναι πλέον οικιστική περιοχή. Το προσκύνημα στην Παναγία την Χρυσοσπηλιώτισσα, έναν τόπο που έβρισκα τότε μαγικό, αναβλήθηκε για τα καλά. Έχασε και το γόητρο του ο βράχος, που φιλοξενεί την εκκλησίτσα της Παναγίας.

Στο ριχτάρι μας, έβρισκες ωμά λαχανικά, πατάτες και παντζάρια βραστά, ελιές, ταshή, ταραμά, χαλβά, ψωμί, κάππαρη, λαχανικά ξυδάτα. Σεμνό, παραδοσιακό. Δεν συναντούσες καλαμάρια και χταποδάκια. Δεν θυμάμαι αν οι μεγάλοι έπιναν κρασί ή ούζο. Περισσότερο με ένοιαζε να έχω τον καλύτερο χαρταετό, τους φτιάχναμε μόνοι μας, με χαρτί ζωγραφισμένο και καλάμια, που είχαμε μαζέψει στο χωριό. Για την μικρή μου ξάδερφη κάτι τέτοιο μπορεί ν΄ακουστεί εξωπραγματικό. "Πού τα βρίσκατε τα καλάμια;" Μια φορά, περάσαμε Κ. Δευτέρα σε ένα χωριουδάκι στην Πάφο, όπου ένας φίλος μου έδειξε πως να φτιάξουμε τον χαρταετό από μαύρα σακκούλια! Όχι τόσο όμορφος αλλά ανθεκτικότατος, όταν τον ελευθερώσαμε, ο σακκουλοαετός πέταξε και μερικά λεπτά αργότερα,χάθηκε στον ορίζοντα.
Τώρα στα τραπέζια και στα ριχτάρια της Κ. Δευτέρας βρίσκεις θαλασσινά. Άκουσα πως στις ειδήσεις δείξανε και κανονικές σούβλες. Ε ναι, λυπήθηκα γιατί χάνεται η αξία της ημέρας.
Τσάι αρωματικό και καφέ ελληνικό για τους μεγάλους. Δεν είχε γάλα και τυρί για τα παιδιά τότε, τουλάχιστον στον δικό μας κύκλο. Τί θα πάθει ένα μικρό αν δεν πιει γάλα για μια μέρα; Στον υπόλοιπο κόσμο πως μεγαλώνουνε τόσα μωρά χωρίς τις απαραίτητες πρώτες ύλες; Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας τί έπαθαν που τηρούσαν μ΄αυστηρότητα τις νηστείες τους;

Ζώντας πλέον με έναν άνθρωπο που δεν είναι ούτε έλληνας ούτε ορθόδοξος, πρέπει να σμίξουμε τις παραδόσεις που φέραμε από τα πατρικά μας. Μαγείρεψα νηστίσιμα, χωρίς θαλασσινά φέτος σε αντίθεση με άλλες χρονιές στην Παγόχωρα, το κρύο όντως δεν ενθαρρύνει την ωμοφαγία. Αχ, κι επειδή ήθελα να φτιάξω όπωσδήποτε χαλβά σιμιγδαλένιο, ένα γλυκό μας που ο λάβης δεν αντέχει με τίποτα ενώ λατρεύει τον κρεμοχαλβά (σιμιγδάλι με γάλα και βανίλια), αντικατέστησα το γάλα αγελάδας με γάλα καρύδας.

Συμιγδάλι με βούτυρο καρύδας (πάμφθηνο, το βρήκα σε υπεραγορά) ή λίγο λάδι, καρύδια, ανακάτεμα μέχρι να πάρει χρώμα το συμιγδάλι μας, πρόσθεσα το γάλα καρύδας και λίγο νερό, λίγη ζάχαρη και κανέλα. Ανακάτεμα ως συνήθως και έτοιμος όταν ξεκολλάει το μίγμα από την κατσαρόλα, κάνει τις μπουμπουλήθρες του, γενικά απειλεί να μας κάψει :Ρ

ε, μόλις γίνει πολύ επικίνδυνο, το κατεβάζουμε από τη φωτιά.

Το μοίρασα σε δύο πιατάκια βαθουλά, άφησα να κρυώσει λίγο και τα τοποθέτησα στο ψυγείο. Για σερβίρισμα, αναποδογύρισα τα μπολς βγάζοντας τα χαλβαδάκια σε ρηχά πιάτα, πασπάλισμα με ψίχα καρύδας κι ... έτοιμο!!!

 Δεν ενθουσιάστηκα με τη γεύση, ο λάβης όμως εξαφάνισε τη μερίδα του στο δευτερόλεπτο! 

Δεν θα πρότεινα το γλυκό σε όποιον δεν του αρέσει η καρύδα ή σε κάποιον που δεν έχει μαγειρέψει ποτέ ασιάτικα πιάτα με γάλα καρύδας, πιάτα που μαγειρέυω συχνά και λατρεύω! :)

Θα το πρότεινα όμως σε όσους αγαπάνε νέες γεύσεις, το φιούζον της μαγειρικής μας παράδοσης με εξωτικά υλικά! 

Γάλα καρύδας θα βρείτε σε ασιάτικα μπακάλικα. Να είστε παρατηρητικοί, το γάλα καρύδας δεν είναι σε κονσέρβα, όπου ουσιαστικά είναι ανάμικτο το νερό με το βούτυρο του καρπού.

Αν  περισσέψει,μπορείτε να απολαύσετε μια πραγματική (και νηστίσιμη) Pina Colada! :)))))))))))))))))))))))))