Περίπατος γεύσεων Πατρίδας

Μακρόνησος

Στο mp3 σήμερα Κατσιμιχαίοι. Παλιά τραγουδάκια,αγαπημένα.Ακόμη και το "BleibTreuCafe" τους.
Η επιλογή της μουσικής συμβαδίζει με τον Νόστο,που αντί να μικραίνει μετά το ταξιδάκι στην Πατρίδα, ολοένα και μεγαλώνει.Νόστος, γεμάτος μελωδίες, αγκαλιές,ουρανό που σμίγει με θάλασσα. Επικίνδυνος Νόστος...
Πήγαμε μαζί με τον Λάβη, κι εννοείται πως "έπρεπε" να γνωρίσει κι όλη την οικογένεια-βέβαια η οικογένεια μου δεν είναι αλα Πορτοκάλος φάμιλι κι ευτυχώς ο Λάβης δεν είναι χορτοφάγος. :)  Από το πολύ φαγητό όμως, και την πολλή πολλή ζέστη της Κύπρου,δεν κατάφερα να του δείξω τ΄αγαπημένα μου σημεία στη Λευκωσία, ούτε καν την παραλία του Κουρίου έξω από τη Λεμεσό.

Η θεία μας πρόσφερε γλυκό χρυσόμηλο (βερίκοκο),φτιαγμένο το πρωί της ίδιας μέρας από χρυσομηλάκια, που είχε κόψει ο θείος από το περβόλι τους. Υπέροχα γλυκά μπαλάκια, άρωμα ασύγκριτο με όποιοδήποτε άλλο γλυκό έχω δοκιμάσει ποτέ! Πρώτη φορά που δεν χρειάστηκε βουτιά στο νερό, τόσο χρυσοχέρα η θεία μου! :))))) Ο θείος, παλιός ναυτικός, άρχισε να διηγείται ιστορίες από την πατρίδα του Λάβη,μετά να μας ζεσταίνει με ιστορίες από πάμπολλα λιμάνια, στα τόσα που είδε. Ιστορίες, που πολλές ήδη ακούσαμε τόσες φορές,κι όμως δεν έχω καλύτερο από το ν΄ακούω τον μεγάλο αδερφό της μάμμας μου να μιλάει για τους τόπους που γνώρισε. Ο μόνος θείος, που δεν επεσήμανε στον Λάβη την ανάγκη να μάθει ελληνικά.

Σπιτικά σουβλάκια και σεφταλιές,κλασσικά στην φουκού,στον μικρό μου θείο. Πίττα κυπριακή,φρέσκια,σαγανάκι με πιπεριές, χαλλούμι στα κάρβουνα, τταλαττούρι (τζατζίκι),φρέσκια σαλάτα. Τί θεϊκό το μαρούλι στη Μεσόγειο, Θεέ μου! Μαρούλι χωρίς σταγόνα λάδι ή αλάτι, να το απολαμβάνεις σκέτο, να ευχαριστάς τον Ήλιο που το έθρεψε,να προσκυνάς το χώμα που τ΄ανάστησε. Ντομάτες ζουμερές,πιότερο φρούτο παρά λαχανικό.Φρούτο στα μέρη μας,λαχανικό χάρτινο στον Βορρά. Μύστης στην μεσογειακή νοστιμιά να γίνεται και ο Λάβης.

Ολόγλυκο φρέσκο φασολάκι-γιατί να μην είναι τόσο νόστιμο στον Βορρά; κλαψ σνιφ...Ψωμί της μάμμας, με φρέσκο βούτυρο και μέλι για πρωινό. Μια φετούλα στοιβαρό ψωμί από προζύμι, που έφτιαξε λίγο πριν φθάσουμε, να το απολαμβάνεις κάθε πρωί με λίγη γραβιέρα ή χαλλούμι,αγγουράκια και ντομάτες, ελιές μαύρες. "Κυπριακό προσφάι Λάβη μου,με κρεμμύδι, ήταν το φαγητό των γεωργών κάθε μεσημέρι, το φαϊ του παππού στο χωριό."  Αναρή φρέσκια κι ανάλατη,με μέλι και κανέλα,για ένα γλυκό κυπριακό πρωινό. Αγαπημένο των παιδικών χρόνων.

Θα ήθελα να γράψω για τα ψάρια και τα θαλασσινά μα αφού δεν πήγαμε στην ταβερνίτσα στα πόδια της Λεμεσού, αμφισβήτηση αν έρχονται από νερά δικά μας κι όχι από ωκεανούς μακρυνούς, από αυτούς που μεγάλωσαν τον θείο. Έτσι,προτιμώ να προσπεράσω μαζί και με τα σούσι σε ιταλικό ρεστοράντ της Λάρνακας,που ήταν όντως νόστιμα και φρεσκότατα αλλά πάλι...Σούσι σε ιταλικό ρεστοράντ! Το φρέσκο λαβράκι που έφτιαξε στο φούρνο η μάμμα μου, πρέπει να ήταν καταπληκτικό γιατί ο Λάβης ακόμη παραμιλάει για αυτό. Στο τραπέζι όμως υπήρχε σαλάτα και ρύζι, έτσι προτίμησα το κυπριακό γιαούρτι που μου έλειψε αφάνταστα παρά το ψάρι,που βρίσκω στο ψαράδικο της γειτονιάς μας...χαχαχου! Εκνεύρισα τη μάμμα όμως δεν μπορούσα ν΄αντιασταθώ στον συνδιασμό γιαουρτιού με ρύζι και σαλάτα, που τόσό πεθύμησα! Σλουρπι μιάμι μιαμ!

Γλυκά πολλά. Γαλακτομπούρεκο από το "Νούφαρο",παλιό κι αγαπημένο ζαχαροπλαστείο της Λευκωσίας, που ανανέωσε...την κάρτα του, κρατώντας όμως κάποια βυζαντινά γλυκά. Δούκισσα (σαλάμι,κορμός,μωσαϊκό)για χάρη της Μωβ :), Κορμός (μαρέγκα μ΄αλεύρι και φρέσκια κρέμα-θεϊκό!), Λιβανέζικο Μαχαλεπί,Προφιτερόλ, Σοκολατένιο Σουφλέ, Γλυκό Καρυδάκι στις "Καρυδιές" μετά το Φαγητό....Πόσα να σας γράψω; Όλα τα δοκίμασε ο Λάβης, αποφασισμένος για "Σάϊπρους Μπίλντιγκ", που βέβαια δεν πιάνει πάνω του γιατί αθλείται πολύ.

Παγωτό. Παγωτό καϊμάκι με μαστίχα, στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Συνόδευε μια θεσπέσια καρυδόπιττα, αυτοκρατορικός αντάξιος της βυζαντινής γλύκας. Το καλύτερο παγωτό,που δοκίμασα ποτέ. Μπορεί ο Λάβης να ερωτεύτηκε την στρογγυλή τους Μπουγάτσα-πραγματικά νόστιμη-δοκιμάζοντας όμως το παγωτό μου, σκέφτηκε να μου το κλέψει! Κακό παιδί ο Λάβης! :Ρ Πέραν της αρχιτεκτονικής και πολιτισμικής αξίας του Μουσείου, επιβεβαίωσα αυτό που διάβασα στο μπλογκ του Πίτερ: το εστιατόρειο τους είναι καταπληκτικό! Για μένα, το καλύτερο εστιατόρειο Μουσείου στα όσα επισκέφθηκα μέχρι τώρα! Οι τιμές τους καλύτερες από λογικότατες, φαγητό δεν δοκιμάσαμε, αυτά που βλέπαμε στα γύρω τραπέζια όμως και τα επικροτικά αααααααααααααααχ,μμμμμμμμμμμμμμμμ των ξένων, μας επιβεβαίωναν πως ήταν τουλάχιστον τόσο νόστιμα όσο τα γλυκά που απολαμβάναμε.

Ο Λάβης, μετά από όλα τα γλυκά και τις πίτες που δοκίμασε στην Κύπρο, μετά την εξαιρετική Μπουγάτσα του Μουσείου, άλλαξε τη γνώμη του για τους καλύτερους ζαχαροπλάστες του Κόσμου, αφαίρεσε το στέμμα από τους φημισμένους Γάλλους, και το παρέδωσε στους Έλληνες. Και φυσικά, φρόντισε να ενημερώσει όλους τους φίλους τους-καλύτερη διαφήμιση δεν υπήρχε,έτσι; :)))))))))))

Μετά από ακόμη ένα ιταλικό παγωτό, ονειρεύομαι το παγωτό του Μουσείου.Αποφασισμένη να το φτιάξω, έψαξα για συνταγή στο διαδύχτιο. Σαλέπι, βασικό συστατικό, ώστε να αποκτήσει το παγωτό μας την μαστιχωτή του υφή.  Σαλέπι στιγμιαίο ρόφημα βρήκα στο τούρκικο μπακάλικο,το είχα απολαύσει τον χειμώνα. Όμως όμως όμως! Αυτά τα στιγμιαία ροφήματα,έχουν άρωμα σαλέπι και είναι φτιαγμένα από πατάτα,καλαμπόκι ή γιαμς. Το έδειξα ψες στην πωλήτρια και δεν το πίστευε. Δεύτερη απόπειρα ανευρέσεως σαλεπίου σήμερα, στο τούρκικο κατάστημα μπαχαρικών/ξηρώνκαρπών/παστών φρούτων/βοτάνων.Διάβασα πως μπορεί να πωλείται και στα φαρμακεία.Λέτε;

Όμορφο Σαββατοκύριακο σε όλους!!!