Μια Μικρή Κύπρος του Παπά μου στο Ποτήρι

Η σημερινή ανάρτηση-πάω με ώρα Αμερικής σήμερα-γίνεται στα πλαίσια του παιχνιδιού "Ο μικρός Φλεβάρης ζητάει Αγάπη".

Κατά την βράβευση του ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και συγγραφέας Αλεξάντερ Πέιν, αφιέρωσε το Όσκαρ στη μητέρα του όπως της το είχε υποσχεθεί. "Σ'αγαπάω πολύ!" στα ελληνικά.
Θέλω να σταθώ στην επιλογή του γνωστού σκηνοθέτη για να εκφράσει την αγάπη του στη μητέρα του στα ελληνικά.
Η επιλογή της γλώσσας ή της διαλέκτου που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνήσουμε με τον κάθε άνθρωπο μας ξεχωριστά, εξιστορεί και διαφορετικές ιστορίες από τη ζωή μας γενικότερα και ζωγραφίζει το περιβάλλον  αλλά και τον χωροχρόνο στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει ο δεσμός μας με αυτό το συγκεκριμένο άτομο.
Ζώντας στην Ευρώπη του 2012,είναι συχνή η εναλλαγή μελωδιών. Τη διάλεκτο ή τη νεοελληνική με τους γονείς και τους παππούδες, μια ενδοοικογενειακήούφο ελληνική με τα αδέρφια και τους παιδικούς φίλους. Στο πανεπιστήμιο και στο τώρα μας,θέλοντας και μη χρησιμοποιούμε ξένες γλώσσες για να εποικοινωνήσουμε με διαφορετικά άτομα. Φίλους,γνωστούς,συμφοιτητές,συναδέλφους. Σχέσεις. Ερωτικές και μη. Αυτόματα, ταξιδεύεις μέσα από την επιλογή των λέξεων, στον χρόνο και στον χώρο.


Στον παπά μου στέλλω σαν δίχρονη "Αγαπώ σε πολλά Ντάντα!" με ένα γλυκάκι ψυγείου και την αγαπημένη του μαρμελάδα. Ελληνική κυπριακή διάλεκτος με αυτό το ελάχιστο άγγιγμα αγγλικής,που χρησιμοποιούμε πότε πότε στις συνομιλίες μας. Απλή η αγάπη του δίχρονου,απλό και το γλυκάκι. :))))))))

Η οικογένεια του λατρεύει τα γλυκά. ΛΑΤΡΕΥΕΙ τα γλυκά! Η πρόγιαγιά μου για την ακρίβεια, αντί για αλάτι, πρόσθετε στο φαγητό της ζάχαρη! Δεν ξέρω γιατί και πώς,πέθανε στα 100κάτι της χωρίς διαβήτη ή ψηλή ζάχαρη. Το αναφέρω για να συνειδητοποιήσετε πόσο πολύ αγαπάμε τα γλυκά οι υπόλοποι.

Από μωρό γνωρίζω πως ο παπάκης λατρεύει τη μαρμελάδα κυδώνι. Περισσότερο κι από τον μπακλαβά ή το τσίζκεηκ.
Η μαρμελάδα κυδώνι της γιαγιάς θρυλική.
Αν κι είχα φτιάξει πολλές μαρμελάδες στο παρελθόν, η μαρμελάδα κυδώνι πάντα είχε ΣΤΟΠ. Φοβόμουνα πως δεν θα πετύχαινα το "παρελθοντικό"αποτέλεσμα,με το οποίο μεγαλώσαμε.

Πέρσι, με την τηλεφωνική συμβολή της γιαγιάς, έφτιαξα μαρμελάδα κυδώνι!
Όταν ήρθαν οι γονείς μου, ο παπάς μου ενθουσιάστηκε:"Μα είναι ίδια με της μάμμας μου!" Φτιάχνοντας ατομικά ελληνικά τσίζκεηκ, τα κάλυψα με κυδώνι αντί για άλλη μαρμελάδα και έγιναν το αγαπημένο του γλυκό.
Έχοντας όμως  τώρα να δημιουργήσω κάτι απόλυτα "δικό μας",που θα μπορώ να το σερβίρω το καλοκαίρι όταν θα ξαναβρεθούμε, έπαιξα λίγο με τα υλικά, θέλοντας ένα ελαφρύ και δροσερό γλυκό που να θυμίζει αναρόπιτα, να σε ταξιδεύει όμως πίσω στην αρχαιότητα, απ'όπου κατάγεται και η αγάπη του Έλληνα για τα κυδώνια ... αλλά και τα τυριά! :)

Μια μικρή Κύπρος του Παπά μου στο Ποτήρι

Υλικά:

 ελληνικό γιαούρτι
2 κουτιά φρέσκια αναρή/ρικότα/άλλο φρέσκο "γλυκό" τυρί
2-3 κουταλιές ζάχαρη
ξύσμα λεμονιού
1 κλκι χυμός λεμονιού (εξαρτάται από το αν το γιαούρτι μας είναι ξινό ή όχι)
1 βανίλια ή 2 φακελλάκια βανιλίνη
μαρμελάδα κυδώνι ή γλυκό κυδώνι
3 φύλλα κρούστας

Ετοιμασία:
Σχίζουμε τα φύλλα σε κομμάτια. Αν θέλουμε τα λούζουμε με λίγο λιωμένο βούτυρο και τα ψήνουμε ή στο τηγάνι ή στον φούρνο για μερικά λεπτά.
Σε μια μεγάλη κούπα αναμιγνύουμε το γιαούρτι με την αναρή μέχρι. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το ξύσμα και τον χυμό λεμονιού,τους σπόρους της βανίλιας. Αν η κρέμα μας είναι πολύ πυκνή,μπορούμε να προσθέσουμε 1 κουταλιά γάλα. 


Αν θα χρησιμοποιήσουμε γλυκό κυδώνι, παίρνουμε 2 κομμάτια και τα πολτοποιούμε ενώ 1 τρίτο,το κόβουμε σε κομμάτια.
Η μαρμελάδα της γιαγιάς περιέχει και κομμάτια του φρούτου.

Φυλάμε την κρέμα στο ψυγείο ώστε να "δέσει"και συναρμολογούμε όπως θέλουμε το γλυκό λίγο πριν το σερβίρουμε,ώστε τα φύλλα κρούστας να μείνουν τραγανά.
Απόλαυση στο ποτήρι!

Μαρμελάδα Κυδώνι (της γιαγιάς της Χωραϊτισσας)

Υλικά:
5 κυδώνια
ζάχαρη
νερό
1 πορτοκάλι (ξύσμα και χυμός)
1 βανίλια (Φυσική)
1 πρέζα αλάτι

Ετοιμασία
Πλένουμε και ξεφλουδίζουμε προσεχτικά τα κυδώνια. Αν θέλουμε κομμάτια φρούτου στη μαρμελάδα, κόβουμε τα 3 κυδώνια σε μεγάλα κομμάτια και τα 2 σε μικρά. Αν όχι, κόβουμε όλα τα κυδώνια σε μικρά κομματάκια.
Όσο πιο ώριμα είναι τα φρούτα μας τόσο πιο εύκολη η πιο πάνω διαδικασία. 
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, τοποθετούμε τα κομμένα κυδώνια και τα καλύπτουμε με ζάχαρη. Δεν έδωσα αναλογία διότι η προσθήτη της είναι σχετική με το γούστο μας,εκτός από τη συντήρηση της μαρμελάδας.
Ανάβουμε τη φωτιά, αναμιγνύουμε για 2-3 λεπτά και καλύπτουμε ακολούθως με μπόλικο μπόλικο νερό.
Τώρα:υπομονή! :)
Τα κυδώνια θέλουν χρόνο για να "μελώσουν"και να κοκκινήσουν. Μέσα μέσα θα χρειάζονται να τα ανακατέψουμε. Μπορεί να χρειαστεί επιπλέον νερό και ζάχαρη,δοκιμάζοντας,αποφασίζουμε.
Προσωπικά,θέλω τη μαρμελάδα μου να περιέχει μερικά κομμάτια φρούτου, έτσι δεν την πολτοποίησα καθόλου, αν όμως θέλετε μια λεία μαρμελάδα,μπορείτε άφοβα να πολτοποιήσετε τα φρούτα όταν θα έχουν αρχίσει να λιώνουν και να αποκτούν το γνωστό χρυσοκόκκινο τους χρώμα.
Όταν δούμε πως άρχισε να δημιουργείται η μαρμελάδα, ρίχνουμε το αλάτι,κόβουμε τη βανίλια και προσθέτουμε τα σπόρια στη μαρμελάδα. Πλένουμε προσεχτικά το πορτοκάλι,δίνουμε το ξύσμα και τον χυμό στα κυδώνια. Ανακατεύουμε.
Περιχύνουμε τη μαρμελάδα καυτή όπως είναι σε αποστηρωμένα μπουκάλια. 
Με αυτή τη  δοσολογία έφτιαξα 1 τεράστιο μπουκάλι κι  1 μικρό.